ایشان تا چهارم متوسطه درس خواند و سپس به استخدام بنیاد مستضعفان در آمد و به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر در هفتم مرداد ماه ۱۳۶۴، در اشنویه توسط نیرو‌های عراقی به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامد.
وصیت نامه شهید بی نشان محمدهادی فضلی را در ادامه می‌خوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
"انا لله و انا الیه راجعون"
"ما همه از او هستیم و به سوی او بازمی گردیم"
با سلام و درود بی کران بر یگانه منجی عالم بشریت حضرت ولیعصر (عج) و نایب بر حقش امام خمینی بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران و یا سلام و درود بیکران بر خانواده‌های معظم شهدا و مجروحین و معلولین و اسرای جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران. از آنجا که گذاشتن یادگار یا وصیت نامه به هر شخص مسلمانی واجب است، خواه این امر در زمان عادی یا در هر برهه‌ای از زمان باشد باید به این چند مطلب اکتفا کنیم.
غرض از نوشتن این متن گذاشتن آثاری از خود و همچنین اتمام حجت با خانواده‌ی گرامی و ارجمند خودم می‌باشد. باری پدر و مادرم از اینکه مرا پروانده اند و زحمات طاقت فرسایی در طول زندگی من متحمل شده اند.
از این که نتوانستم برای آن‌ها فرزندی مثمر ثمر باشم برای آن‌ها ازخداوند متعال شفای عاجل و شایانی می‌طلبم. باری اگر دوستان و آشنایان و یا اقوام از بنده بدی دیداند امیدوارم که مرا عفو کنند. چنانچه اگر شهید شدم دوست دارم در مرگم کمتر ناراحت باشید و دوستدارم هر شب جمعه با خواندن یک آیه از قرآن تسلی بخش روح من باشید. هر چند نتوانستم خواست‌های شما را در دنیا برآورده سازم رفتم و زندگی ذلت بار را به کشته شدن در راه خدا ترجیح دادم.
شعله‌ای بی ثمرم بهتر که خاموش کنید *** رفتم از شهر شما دیگر مرافراموش کنید
